بررسی عملکرد غده سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) با کاربرد دزهای مختلف علف کش ریم سولفورون در مراحل متفاوت رشدی

به­منظور بررسی کارآیی علف­کش ریم­سولفورون (تیتوس) به­صورت پس­رویشی بر تراکم کل علف­های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد سیب­زمینی، آزمایش مزرعه­ای در شهرستان اردبیل در سال زراعی 94-1393 انجام شد. این آزمایش به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار و روی رقم آگریا اجرا گردید. فاکتور اول، دزهای مختلف علف‌کش ریم­سولفورون در هفت سطح (صفر، 5، 10، 20، 30، 40 و 50 گرم ماده مؤثره در هکتار) و فاکتور دوم، زمان کاربرد علف­کش ریم­سولفورون در سه مرحله سبز شدن، استولون­زایی و حجیم­شدن غده سیب­زمینی بودند و یک تیمار وجین کامل به­عنوان شاهد برای صفات مربوط به عملکرد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که کاربرد 50 و 40 گرم ماده مؤثره در هکتار باعث کاهش تراکم کل علف­های­هرز به­ترتیب به­میزان 38/55 و 47/49 درصد نسبت به شاهد (بدون وجین علف­هرز) گردید که اختلاف آماری معنی­داری بین آن دو وجود نداشت. در بین زمان­های کاربرد ریم­سولفورون در مراحل مختلف رشدی سیب­زمینی، کاربرد ریم­سولفورون در مرحله سبز شدن سیب­زمینی، سبب بالاترین درصد کاهش تراکم کل علف­های هرز شد. همچنین، نتـایج نشان داد که بعد از تیمار وجین کامل، کاربرد ریم­سولفورون به میزان 50 گرم ماده مؤثره در هکتار، تعـداد غده­های متوسط، درشت و عملکرد کل غده را به­ترتیب 04/53، 45/59 و 51/20 درصد افزایش داد؛ و باعث کاهش 03/61 درصدی تعداد غده­های ریز نسبت به شاهد (بدون وجین علف­هرز) شد، اما اثر معنی­داری بر تعداد غده در بوته نداشت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، علف­کش ریم­سولفورون می­تواند به­عنوان یک علف­کش مؤثر در کنترل علف­های هرز مزارع سیب­زمینی در طول فصل رشد مؤثر واقع شود. همچنین، این تحقیق می­تواند سندی برای ثبت علف­کش ریم­سولفورون در سیب­زمینی در ایران باشد.